پهنه بندی کاربری توسعة شهری با استفاده از منطق فازی (fuzzy) در محیط سامانة اطلاعات جغرافیایی (gis) (مطالعة موردی: گرگان، گنبد و علی آباد)

سرزمین، منبعی محدود و آسیب­پذیر است، اما اگر از سودمندی­های آن به درستی استفاده شود، این منبع، ابدی و قابل تجدید خواهد بود. برای بهره برداری از سرزمین، با صرفة اقتصادی و مستمر باید روند بهره برداری را در چارچوبی برنامه­ریزی شده به نام طرح مدیریت اجرا کرد. چنین تفکری، مقدمه­ای برای آمایش سرزمین یا برنامه­ریزی برای استفاده از اراضی شده است. ایجاد و به­کار­گیری سامانه­های اطلاعات جغرافیای (gis)، در بسیاری از زمینه ها از جمله آمایش سرزمین، محیط زیست و توسعة شهری، به بروز تغییرها و جهش­های عظیمی منجر شد. این پژوهش، تلاش می کند بخشی از نیازهای اطلاعاتی در مورد امکان توسعة شهری و تخمین قابلیت اکولوژیکی و اقتصادی- اجتماعی شهرستان­های علی­آباد، گنبد و گرگان در استان گلستان را تأمین کند و مناطق مستعد توسعة شهری را بیابد. در این تحقیق، برای جمع­آوری داده­های مورد نیاز در سامانة اطلاعات جغرافیایی (gis)، نقشة تناسب اراضی برای کاربری توسعة شهری از روش ارزیابی چندمعیاره (mce) و فازی­سازی (fuzzy) استفاده شد و عوامل مورد بررسی با توجه به روش وزن­دهی سلسله مراتبی (ahp)، در محیط نرم افزار idrisi kilimanjaro و arcgis آماده شد. نتایج نشان می­دهد که 3،845،306،130 متر مربع از مساحت منطقه با توان بالا، 36،553،066 متر مربع با توان متوسط و 5،067،405،586 متر مربع نیز با توان ضعیف است.